Ida over Beeldhouwen

Via tekenen, etsen, aquarelleren, boetseren en schuren in speksteen ben ik bij het beeldhouwen in steen beland. Ik heb lessen gevolgd bij
Caroline Teesing, Adriaan Seelen, Guus Jooss, Paul van Laere en Gerard van Rooij. Eens in het jaar trakteer ik mezelf op ergens een week hakken, samen met mijn beeldhouwmaatje Gijs van Kuik. Vaak in de Vogezen bij Adriaan Seelen.

Mijn beelden zijn van een vrij bescheiden formaat, meestal omstreeks 30x30x30 cm. Veel in Franse kalksteen, een vriendelijke steen, niet zeer uitbundig in kleur of glans, maar een steen die vooral de vorm voorrang geeft. Weerbaarheid blijkt een weerkerend thema in mijn werk te zijn. Tegelijk kun je vermoeden dat het binnen de wat gesloten buitenkant aangenaam toeven is.

De bezigheid van het beeldhouwen zelf vind ik prettig, je hebt alleen een gesprek met de steen te voeren en vaak zijn mijn handen slimmer dan mijn hoofd. Beeldhouwen is meer dan alleen vormend met je handen bezig zijn. Wat je erbij leert kun je breder gebruiken.
"Perfectie is ook niet alles", "Doe dan maar éérst wat je wèl weet", en "monumentaliteit zit niet in het volume" zijn opmerkingen van docenten die ik voor meer gebruik dan het hakken alleen.